Μαζική Γενική Συνέλευση: μαχητικά για την οργάνωση του αγώνα και την ενίσχυση του Συνδικάτου (video-photos)

Με την πλέον μαζική συμμετοχή εργαζομένων του κλάδου πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Whyndham στις 02/10/2023 η εκλογοαπολογιστική Συνέλευση του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων ν. Αττικής, εν όψει των επικείμενων αρχαιρεσιών το επόμενο διάστημα. Θα ακολουθήσουν αναλυτικά νέες ανακοινώσεις για τις μέρες και τους χώρους που θα πραγματοποιηθούν.

Κάλεσμα ενίσχυσης του Συνδικάτου με νέες εγγραφές και συσπείρωση στις γραμμές του απηύθυνε ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου, για να γίνει ακόμα περισσότερο δύναμη και στήριξη των εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης, φύλου, καταγωγής, θρησκείας και άλλων διακρίσεων.

‘Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να γράψουμε στο Συνδικάτο τους συναδέλφους μας, συνεχίζοντας τη μάχη ενάντια στη λογική του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας. Τώρα είναι η ώρα για αντεπίθεση και μπορούμε να το κάνουμε με ισχυρή ΔΑΣ».

Στη συνέχεια τον λόγο πήραν οι εργαζόμενοι – εκπρόσωποι όλων των παρατάξεων που τοποθετήθηκαν αναλόγως για τα ζητήματα οργάνωσης και δράσης.

Αλγεινή εντύπωση και θυμηδία προκάλεσε η εμφάνιση του εκλεγμένου συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ και γραμματέα της Ομοσπονδίας Τουρισμού που…θυμήθηκε να έρθει σε συνέλευση του Συνδικάτου για πρώτη φορά και μάλιστα δηλώνοντας τη «στήριξή του» τη στιγμή που η Ομοσπονδία και η συνδικαλιστική του παράταξη διαρκώς υπονομεύουν τον αγώνα και τα δικαιώματα των εργαζομένων του κλάδου.

Οι εργαζόμενοι δήλωσαν τη στήριξή τους στον αγώνα των εργαζομένων στον επισιτισμό και τουρισμό στις ΗΠΑ που διεκδικούν καλύτερους όρους εργασίας και μισθούς, γιατί στη «χώρα των ευκαιριών» οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της εισήγησης του προέδρου του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Γιώργου Στεφανάκη:

«Συνάδελφοι συναδέλφισσες

Πραγματοποιούμε σήμερα την γενική μας συνέλευση , την εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Συνδικάτου μας , έπειτα από δύο χρόνια γεμάτα από αγώνες . Έπειτα από δύο χρόνια που συνέβαλαν ώστε να μαζέψουμε ακόμα μεγαλύτερη πείρα , σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στο κλάδο  , σχετικά με όλα αυτά τα φούμαρα που μας έλεγαν πριν και μετά την πανδημία , οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες , μέσω των συλλογικών τους οργάνων.

Είμαστε σήμερα περήφανοι γιατί κάνοντας τον απολογισμό της διοίκησης του συνδικάτου εκ μέρους της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών της κεντρικής διοίκησης ,τα μέλη της ΔΑΣ , μπορούμε να πούμε  ότι το συνδικάτο μας κατάφερε να είναι στη πρώτη γραμμή ων αγώνων , δίπλα σε κάθε συνάδελφο που αντιμετώπισε την αυθαιρεσία της εργοδοσίας , οργάνωσε μεγάλους αγώνες , απεργίες , κινητοποιήσεις , παρεμβάσεις , είχε μικρές και μεγάλες νίκες .

Δώσαμε μια μεγάλη μάχη αυτά τα δύο χρόνια , κόντρα στη λογική του συμβιβασμού , της ηττοπάθειας , της μοιρολατρίας. Κόντρα στη λογική που θέλει τους εργαζόμενους απαθείς , στο σπίτι τους να περιμένουν άλλους να τους λύσουν τα προβλήματα, που συνήθως είναι αυτοί που τα δημιουργούν. Κόντρα στη λογική που μας θέλει υποστηρικτές των αφεντικών , των εκμεταλλευτών μας. Δώσαμε μάχη για να διαδοθεί ακόμα πιο πολύ η ιδέα της αμφισβήτησης, της διεκδίκησης , η ιδέα των νικηφόρων αγώνων , των κατακτήσεων. 

 Αντιπαλέψαμε όλα αυτά τα ψέματα που μας λένε εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης , του κέρδους , που στηρίζουν τους εργοδότες και την πολιτική που τους υπηρετεί. Ότι όσο θα κερδίζουν περισσότερα οι επιχειρήσεις , θα καλυτερεύει η ζωή μας , θα έχουμε καλύτερη δουλειά , καλύτερους μισθούς. Ότι είναι προτεραιότητα να στηριχτούν οι επιχειρήσεις , οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων , γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ότι αναγκαστικά πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα , όπως το να δουλεύουμε σε δύο και τρείς δουλειές , να δουλεύουμε μέσω δουλέμπορων , να δουλεύουμε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου , σαν όμηροι των εργοδοτών , να τρέχουμε σαν τα μυρμήγκια το καλοκαίρι να μαζέψουμε όσα μπορούμε για το χειμώνα .

Ότι το 2023 πρέπει να αποδεχτούμε να δουλεύουμε ακόμα και 7 μέρες την εβδομάδα 13ωρες την ημέρα , να σκοτωνόμαστε κυριολεκτικά για ένα μεροκάματο , να σακατευόμαστε άντρες και γυναίκες , να φτάνουμε στο σημείο ειδικά οι γυναίκες να αντιμετωπίζονται από την εργοδοσία και τους επιστάτες , σαν σκλάβοι, να φτάνουμε στο σημείο να ζούμε όλες τις μορφές βίας –σωματικής , λεκτικής , σεξουαλικής που όλες αυτές μαζί συνδέονται με την εργοδοτική και κρατική βία. Ότι πρέπει να αποδεχτούμε να μην ξαναπάρουμε το ΕΦΑΠΑΞ, να μην ξαναμπούμε οι μάγειρες , οι καμαριέρες στα ΒΑΕ , να μην ενταχτούν οι διανομείς . Να αποδεχτούμε να μην ξαναπάρουμε τριετίες και άλλα επιδόματα προϋπηρεσίας, να παλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα , δηλαδή στη καλύτερη μέχρι τα 67 , οδεύοντας μέχρι και τα 74 όσοι δε θα έχουμε συμπληρώσει τα απαραίτητα ένσημα . Θέλουν να αποδεχτούμε ότι το 2023 θα ταξιδεύουμε με τρένα που κινούνται στις ίδιες ράγες και θα σκοτώνουν τα παιδιά μας. Ότι θα πνιγόμαστε , θα καιγόμαστε , αβοήθητοι στο έλεος της κλιματικής αλλαγής , την ώρα που η τεχνολογία έχει φτάσει στην αναπαραγωγή της τεχνητής νοημοσύνης. Ότι εμείς που δουλεύουμε στο τουρισμό δεν θα μπορούμε να κάνουμε διακοπές.

Μια πραγματική στη κυριολεξία βαρβαρότητα , που με νόμο η κυβέρνηση της ΝΔ ήρθε να την κάνει νομιμότητα με το νόμο Γεωργιάδη συμπληρώνοντας το νόμο Χατζηδάκη και τον νόμο Βρούτση Αχτσιόγλου. Νόμος που θέλει να γενικεύσει τη δουλειά χωρίς δικαιώματα , χωρίς ωράρια , χωρίς πρόγραμμα , χωρίς προστασία από απόλυση , όπου ένας εργοδότης θα μπορεί να μας απασχολεί με διευθυντικό δικαίωμα μέχρι 13ωρες την ημέρα με το διάλλειμα εκτός ωραρίου.

Νόμος που βάζει ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια και στην ουσία θέλει να προστατεύσει το κράτος και τους εργοδότες , από το εργατικό κίνημα , από τη δύναμη της απεργίας , της μαζική δράσης των εργαζομένων. Για αυτό πρόβλεψαν να ποινικοποιήσουν το δικαίωμα στην απεργία και να λύσουν τα χέρια των απεργοσπαστικών μηχανισμών.

Απέναντι σε αυτόν το νόμο δε βρήκε κανένα λόγο απεργίας η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ που αποτελείτε από τις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ουσία με την στάση τους στήριξαν αυτόν το νόμο , όπως και το νόμο Χατζηδάκη και όλους τους προηγούμενους. Δικαιολογημένα τους χαρακτηρίζουμε κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι μέρος του προβλήματος , αποτελούν εμπόδιο για τους αγώνες μας, για την μαζικοποίηση τους, για τις διεκδικήσεις μας. Πιστεύουν στην επιχειρηματικότητα , στη λεγόμενη κοινωνία της αγοράς στη κερδοφορία των επιχειρήσεων , στη πολιτική στήριξης των εργοδοτών , ως λύση για τα προβλήματα μας. Σε όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν πλειοψηφία , σε σωματεία , έχουν σταματήσει τη λειτουργία τους , τα έχουν μετατρέψει όπως λένε και οι ίδιοι σε συνομιλητές , σε κοινωνικούς εταίρους. Δηλαδή σε στηρίγματα των εργοδοτών και των κυβερνήσεων.

Αν δεν ήταν τα συνδικάτα όπως το δικό μας , τα εργατικά κέντρα , οι ομοσπονδίες σε σημαντικούς κλάδους , το νομοσχέδιο θα περνούσε άβρεχτο , χωρίς να κουνηθεί φύλλο, θα είχε νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των εργαζομένων.

Άλλωστε πολύ πιο ξεκάθαρα αυτό φαίνεται και από τη στάση της πλειοψηφίας της διοίκησης της Ομοσπονδίας του κλάδου μας , όπου υπογράφει διαχρονικά τώρα από το 2012 μέχρι σήμερα είτε άμεσες είτε έμμεσες μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων με χαρακτηριστικές τις τελευταίες συμβάσεις σε ξενοδοχεία και επισιτισμό που προβλέπουν μέχρι και 7μέρες δουλειά και 9 ώρες την ημέρα, με σπαστά τα ρεπό , προβλέποντας στην ουσία την διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Και εκεί η παράταξη της ΠΑΣΚΕ έχει τη πλειοψηφία η οποία στην ουσία στηρίζεται από τη ΔΑΚΕ . Ούτε αυτοί δε βρήκαν κάποιο λόγο ούτε καν να συνεδριάσουν για να συζητηθεί το νομοσχέδιο που είχε καταθέσει η κυβέρνηση. Ούτε αυτοί βρήκαν κάποιο λόγο να καλέσουν τα σωματεία του κλάδου σε απεργία. Εδώ βέβαια δεν έκαναν κάτι αντίστοιχο ούτε τότε που κρινόταν  η υπογραφή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όπου περίμεναν να περάσει η τουριστική σεζόν και χωρίς να οργανώσουν ούτε δείγμα κάποιας κινητοποίησης ή διεκδίκησης πήγαν και υπέγραψαν τις νέες συμβάσεις με αυξήσεις που το 2025 θα φτάσουν το μισθό του 2011 προβλέποντας για άλλη μια φορά 7ημερο. Μάλιστα στον επισιτισμό ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρο πόσο ταγμένοι στα συμφέροντα των εργοδοτών είναι, εφόσον είχαν υπογράψει 5ημερο 8ωρο και όταν έγινε υποχρεωτική πήγαν σε συνάντηση στο υπουργείο μαζί με τους εργοδότες και το άλλαξαν σε 6ημερο. Πάντα βέβαια όλα αυτά με το επιχείρημα του ρεαλισμού , το ότι δε γίνεται κάτι διαφορετικό. Μόνο που η απεργίες στην efood ,στη cosco, στους οικοδόμους απέδειξαν ότι γίνεται , ότι μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις αν παλέψουμε για τα δικά μας συμφέροντα , κόντρα στα κέρδη των εργοδοτών, κόντρα στους νόμους τους. Άλλωστε συνολικά η ιστορία του εργατικού κινήματος το επιβεβαιώνει αυτό.

Όλα αυτά τα αντιπαλέψαμε με μαχητικότητα , με αποφασιστικότητα . Δεν τα διπλώσαμε στα δύσκολα . Οργανώσαμε τον αγώνα μέσα στο καλοκαίρι ,στο ξεκίνημα της σεζόν, για υπογραφή τοπικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς , με 5ημερο 8ωρο χωρίς διευθέτηση του χρόνου εργασίας απέναντι στους ξενοδόχους και τους μεγάλες εταιρείες στην εστίαση, με απεργία , με στάσεις εργασίας , με κινητοποιήσεις έξω από τα ξενοδοχεία των μελών ου ΔΣ της ένωσης ξενοδόχων. Με αυτές τις κινητοποιήσεις στην Αθήνα ,οι οποίες ήταν σε συντονισμό με τις κινητοποιήσεις στη Κέρκυρα , στη Ζάκυνθο στη Θεσσαλονίκη , στη Κω και άλλες περιοχές , διαμορφώσαμε την πίεση στους εργοδότες να δώσουν έστω και αυτές τις μικρές αυξήσεις στους μισθούς, ανώ εδώ στην Αθήνα μας έλεγαν ότι θα περιμένουν την υπογραφή της κλαδικής , ζητώντας μειώσεις μισθών.

Πιστέψαμε και πιστεύουμε στη δύναμη των πολλών , στις ανάγκες των πολλών και όχι στα κέρδη των λίγων. Πολλά από τα μέλη του συνδικάτου μας , αντιμετώπισαν απειλές από την εργοδοσία, απόλυση, πολλοί από εμάς αντιμετωπίσαμε την καταστολή των κυβερνήσεων , ξύλο και συλλήψεις . Καταφέραμε σε συντονισμό με τα επιχειρησιακά σωματεία όπως του Ιντερκοντινένταλ και του Τιτάνια , να νεκρώσουμε πόστα , να φτάσουμε σε μεγάλο αριθμό απεργών. Όλοι κατάλαβαν ότι το Συνδικάτο μπήκε μπροστά ως οργανωτής , ως συντονιστή του αγώνα, αυτοί που έλλειπαν από αυτή προσπάθεια ήταν αυτοί υπονόμευσαν αυτό τον αγώνα μέσα στα ίδια τα επιχειρησιακά σωματεία που δεν πήραν απόφαση για να διεκδικήσουν συλλογική σύμβαση , όπως τα μέλη στα συμβούλια του  Σοφιτέλ, του Κάραβελ, του Άθενς Πλάζα κα.

Ξέρουμε καλά ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στον επισιτισμό τουρισμό και τα ξενοδοχεία τα αντιμετωπίζουν όλοι εργαζόμενοι της χώρας ανεξάρτητα το κλάδο που δουλεύουν. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε τους νόμους που σμπαράλιασαν τα δικαιώματα μας στη δουλειά , στους μισθούς . Όλοι μας αντιμετωπίζουμε τη μεγάλη ακρίβεια στα βασικά είδη κατανάλωσης , όλοι μας αντιμετωπίζουμε τη μεγάλη φοροληστεία από το κράτος και τις κυβερνήσεις του, όλοι μας  αντιμετωπίζουμε και αντιμετωπίσαμε την περίοδο της πανδημίας την άθλια κατάσταση που υπάρχει στα νοσοκομεία και γενικότερα στο ζήτημα της πρόληψης και τις περίθαλψης , όπου πλέον αν δεν έχεις λεφτά στην άκρη δε μπορείς να κάνεις στη κυριολεξία ούτε τις βασικές εξετάσεις για μια απλή ασθένεια . Όλοι μας ζούμε και ζήσαμε την κατάσταση με τα σχολεία , τα οποία είναι παλιά , ασυντήρητα , επικίνδυνα για τα παιδιά μας , με μεγάλες ελλείψεις σε δασκάλους και υποδομές .

Είναι γνωστό ότι μέσα στα δύο προηγούμενα χρόνια , το κράτος η κυβέρνηση , με την στήριξη των κομμάτων του συστήματος πήραν ενεργά μέρος στο πόλεμο που γίνεται στην Ουκρανία μετά την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας. Δίνουν ένα σκασμό λεφτά , όπλα, παραχωρούν στρατιωτικές βάσεις και μετατρέπουν τη χώρα σε στόχο αντιποίνων για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, καταδικάζοντας όλοι μαζί στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους. Έχουν δηλαδή επιλέξει να κόβουν τις συντάξεις, να κόβουν επιδόματα , παροχές , να μην φτιάχνουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία ,να μας αφήνουν απροστάτευτους από τις φυσικές καταστροφές , για να μαζεύουν χρήμα που θα το παίρνουν οι λίγοι , που είτε θα το δίνουν για μπίζνες είτε για πολέμους για νέες μοιρασιές. Ταυτόχρονα να ακριβαίνουν ακόμα περισσότερο τα βασικά αγαθά για να ζήσουμε , να μη μας φτάνει ο μισθός ούτε για τα μισά του μήνα και να μην παίρνουν ούτε ένα μέτρο ανακούφισης για μας , όπως η κατάργηση των έμμεσων φόρων. Οι ΝΑΤΟΪΚΟΙ μας πουλάνε το νταβατζιλίκι της υποτιθέμενης προστασίας , αλλά δεν είδαμε κανένα να πιάνει μάνικα στα χέρια όταν καιγόμασταν, δεν είδαμε κανέναν στη Θεσσαλία και στην Εύβοια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ξενοδόχοι και οι μεγάλες τουριστικές και μεταφορικές εταιρείες πήραν ζεστό χρήμα μέσα στη πανδημία, εκατομμύρια ευρώ, τους χαρίστηκαν ασφαλιστικές εισφορές, πήραν πακέτα χρηματοδότησης από τα λεγόμενα αναπτυξιακά προγράμματα , απαλλάχτηκαν από μισθούς μέσα στη πανδημία , αξιοποίησαν όλους τους αντεργατικούς νόμους , έχουν τις χειρότερες σχέσεις εργασίας. Ενώ ταυτόχρονα , το λέμε συνέχεια , σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Έχουν φτάσει τα 20 δις ευρώ έσοδα με 38 εκατομμύρια τουρίστες το 2019 , που φέτος φαίνεται ότι μπορεί και να τα έχουν ξεπεράσει.

Αντίστοιχα τεράστια κερδοφορία είχαν οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες διανομής φαγητού , οι μεγάλες αλυσίδες εστίασης, που στο βωμό των κερδών τους μετράμε δεκάδες νεκρούς διανομείς στην άσφαλτο, οι οποίοι δούλευαν εξαντλητικά ωράρια , με ακατάλληλα οχήματα, σε συνθήκες καύσωνα και παγετού έντονων καιρικών φαινομένων. Εργοδοτικά και κρατικά εγκλήματα , αποτέλεσμα της πολιτικής που είχε απαλλάξει τους εργοδότες έστω και από τα βασικά , όπως τα μέτρα υγείας και ασφάλειας , την χορήγηση των αναγκαίων Μέσων Ατομικής Προστασίας. Μάλιστα φτάσαμε στο σημείο να αντιμετωπίσουμε και ξυλοδαρμό συναδέλφου μετανάστη από το Πακιστάν γιατί τόλμησε να κάνει ένα λάθος μετά τις δεκάδες παραγγελίες που είχε κάνει διανομή.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι πολλές από τις μεγάλες επιχειρήσεις που διαχειρίζονται μεγάλα ξενοδοχεία και εστιατόρια , είναι κοκκινισμένες από τεράστια χρέη προς την εφορία, το ΙΚΑ  , τη ΔΕΗ , προς τις τράπεζες και συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς να τρέχει κάστανο , και να μεταφέρουν τα χρέη στα λαϊκά νοικοκυριά , μέσω των φόρων , των αυξήσεων στο ρεύμα , των ανακεφαλαιώσεων στις τράπεζες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με την ιδιοκτησία στο grand resort Λαγονήσι, όπου παλιότερα ανήκε στον ΕΟΤ , ήταν πρώην Ξενία δηλαδή κρατικό. . Ή το παράδειγμα της εταιρείας goody’s που ανήκει στον όμιλο vivartia  που είναι χρεωμένος με περίπου 300 εκατομμύρια ευρώ από την περίοδο του Βγενόπουλου και εξαγοράστηκε από αμερικάνικο fund.

Εδώ φαίνεται και η μεγάλη αντίθεση και η επιλεκτική ικανότητα του κράτους ακόμα πιο ξεκάθαρα Όταν εμείς οι εργαζόμενοι χρωστάμε στη ΔΕΗ μας κόβουν το ρεύμα, όταν χρωστάμε στις τράπεζες μας παίρνουν το σπίτι, όταν χρωστάμε στο κράτος δε μπορούμε ούτε φορολογική δήλωση να κάνουμε , ανεξάρτητα αν είμαστε άνεργοι, συμβασιούχοι , απλήρωτοι, κακοπληρωμένοι. Όταν αυτό συμβαίνει με τους εργοδότες τους στρώνουν κόκκινα χαλιά.

Μάλιστα τα τελευταία 2 χρόνια βλέπουμε να συνεχίζονται οι αγοραπωλησίες , οι νέες επενδύσεις , να προχωράνε τα μεγάλα και εμβληματικά για τις κυβερνήσεις, έργα ανάπλασης, για να δώσουν ακόμα περισσότερα κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους . Τέτοιες είναι οι επενδύσεις στη περιοχή της Ομόνοια και γενικότερα του κέντρου της Αθήνας με τα deal  που έχουν γίνει με επενδυτές από το Ισραήλ, το έργο στο ελληνικό την λεγόμενη αθηναϊκή ριβιέρα, την ανάπλαση της περιοχής ου λιμανιού και της προβλήτας για τη κρουαζιέρα , την μεταφορά του Καζίνο και άλλα. Οι προτεραιότητες λοιπόν του κράτους που φαίνεται ότι έχει συνέχεια ανεξάρτητα πιο κόμμα κυβέρνησε μέχρι σήμερα , είναι να προσαρμόζονται όλα στις ανάγκες του τουρισμού και γενικότερα των λεγόμενων κερδοφόρων επενδύσεων. Είτε αυτό πρόκειται για την χρηματοδότηση είτε για την προσαρμογή των υποδομών.

Με λίγα λόγια αν το ψάξει κανείς καλύτερα το θέμα θα διαπιστώσει ότι αυτά που μας λένε όλα αυτά τα χρόνια τα αφεντικά τα γνωστά «μα εγώ βάζω το ρίσκο, εγώ βάζω τα λεφτά» δεν είναι ακριβώς έτσι. Κανένας δε βάζει από τη τσέπη του ,τα περισσότερα είναι κρατικό χρήμα και τραπεζικά δάνεια , χρήμα δηλαδή που έχει συσσωρευτεί από την εκμετάλλευση της δουλειάς όλων της εργατικής τάξης.

Άλλωστε σε αυτό  είναι προσαρμοσμένοι και οι δήμοι αλλά και η περιφέρεια της Αττικής , μια που την Κυριακή πάμε για να ψηφίσουμε στις τοπικές εκλογές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο στόχος του Δήμου της Αθήνας είναι να μετατρέψει την πόλη σε ένα απέραντο τουριστικό θέρετρο για λογαριασμό των επιχειρηματιών, με ότι επιπτώσεις έχει αυτό για μας τους εργαζόμενους και για όσους ζουν την μέσα στην Αθήνα, για το περιβαλλον. Πάνω από 4 εκατομμύρια ευρώ χρωστάνε οι ξενοδόχοι σε δημοτικά τέλη και μέχρι σήμερα δεν έχουν δώσει τίποτα με την ανοχή των δημοτικών αρχών, την ώρα που μας ξεζουμίζουν μέσα στα ξενοδοχεία και βλέπουμε να πουλάνε ένα δωμάτιο μέσο όρο 200 ευρώ την βραδιά το πιο φτηνό. Που για να νοικιάσουμε ένα σπίτι κοντά στη δουλειά μας εδώ στην Αθήνα πρέπει να κάνουμε 2 δουλειές , με τα νοίκια να έχουν φτάσει στο ταβάνι λόγο του Airbnb. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι έδωσαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τη Περιφέρεια Αττικής για την τουριστική προβολή , ενώ δεν έχουν δώσει φράγκο για αντισεισμική θωράκιση , για αντιπλημμυρικά έργα και βέβαια κουβέντα δεν έχει πει κανένας για μας τους εργαζόμενους , για την στήριξη μας για τι συνθήκες που δουλεύουμε.

Για αυτό και εμείς πρέπει να σκεφτούμε πολύ καλά μέχρι την Κυριακή , αν θέλουμε Περιφέρεια και Δήμους που θα είναι αντίπαλοι μας και θα δουλεύουν για το κέρδος των εκμεταλλευτών μας , που στην ουσία θα είναι πλασιέδες των τουριστικών ομίλων ,θα είναι φοροεισπράκτορες και εκτελεστικά όργανα των κυβερνήσεων ή θα έχουμε συμμάχους στον αγώνα που δίνουμε για τη βελτίωση της ζωής μας , για τα δικαιώματα μας.

Συμπεράσματα από τη δράση του Συνδικάτου – οι στόχοι του επόμενου διαστήματος .

Σήμερα μπορούμε πολύ πιο συγκεκριμένα να πούμε ότι το συνδικάτο μας κατάφερε για άλλη μια 2ετία να βάλει εμπόδια στους εργοδότες και την κυβέρνηση , ώστε να σταματήσει η αυθαιρεσία , απληρωσιά , η προσπάθεια τους να εφαρμόσουν τους όλα τα αντεργατικά μέτρα. Δε ξεχωρίσαμε τα προβλήματα , δεν τα χωρίσαμε σε μεγάλα ή μικρά. Δώσαμε μεγάλη βαρύτητα στον αγώνα για να σταματήσει το αίσχος των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και εκ περιτροπής στα ξενοδοχεία , να σταματήσει το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο με τους εργολάβους και τους ξενοδόχους να μας πουλάνε και να μας αγοράζουν λες και είμαστε εμπορεύματα. Να γίνουν όλες οι συμβάσεις αορίστου χρόνου , να σταματήσουν οι απολύσεις και να σταματήσει η μεγάλη εντατικοποίηση, όπου πλέον ένας από μας στα ξενοδοχεία κάνει τη δουλειά για τρείς.

Είμασταν αυτοί που από προειδοποιούσαμε και λέγαμε πάντα την αλήθεια στους εργαζόμενους του πρώην Χίλτον σχετικά με το κλείσιμο του Ξενοδοχείου, την ώρα που οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ  και η εργοδοσία ταυτόχρονα καθησύχαζαν τους εργαζόμενους ότι η ανακαίνιση θα γίνει με ανοιχτό το ξενοδοχείο 15 μέρες πριν κλείσει. Είμασταν αυτοί που παρά το ότι δεν είμασταν πλειοψηφία στο σωματείο πήραμε την ευθύνη της οργάνωσης του αγώνα για να κρατηθούν οι θέσεις εργασίας , να διασφαλιστούν όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων , την ώρα που οι συνδικαλιστές από την διοίκηση της Ομοσπονδίας υπονόμευαν τον αγώνα και καλούσαν τους εργαζόμενους να υπογράψουν τις απολύσεις τους ακόμα και τις μέρες της απεργίας ,όπου στη συνέχεια έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια όσους είχαν μείνει και δεν είχαν υπογράψει τις απολύσεις τους.

Μπήκαμε μαζί με δεκάδες σωματεία και τα σωματεία των σιδηροδρομικών, με  εργατικά κέντρα στον αγώνα για να μην ξεχαστεί , αλλά να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για το έγκλημα με τα τρένα στα Τέμπη. Ενώσαμε τη φωνή μας με χιλιάδες μαθητές , φοιτητές , με αυτοαπασχολούμενους και αγρότες σε όλη την Ελλάδα, με αυτό τεράστιο λαϊκό ποτάμι. Την ώρα που πάλι η ΓΣΕΕ και η Ομοσπονδία δεν έβγαζαν άχνα , σιγοντάροντας την κυβέρνηση και την HΕLENIC TRAIN.

Μπήκαμε μπροστά στον αγώνα ενάντια στην ακρίβεια και το πληθωρισμό, ενάντια στουςν πλειστηριασμούς , αποτρέψαμε πλειστηριασμούς σε συντονισμό με άλλα σωματεία και φορείς.

Συντονίσαμε τη δράση μας με την Ομοσπονδία γυναικών Ελλάδας , οργανώσαμε περιοδείες εκδηλώσεις και συσκέψεις για το ζήτημα της ανισοτιμίας της γυναίκας και τη πολύμορφη βία μέσα στους χώρους δουλειάς , γιατί πιστεύουμε ακράδαντα ότι με τη μαζική συμμετοχή των γυναικών , με την ενότητα και την αλληλεγγύη αντρών και γυναικών , ο αγώνας μας γίνεται πανίσχυρος.

Οργανώσαμε με πολλές δυσκολίες την συνέχεια του αγώνα μετά την απεργία στην efood πρωτοστατώντας στη δημιουργία επιχειρησιακού σωματείου οργανώνοντας τους διανομείς στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες , ξεχωρίζοντας το μεγάλο αγώνα που κάναμε για να κατοχυρώσουμε την υποχρεωτική χορήγηση και το καθαρισμό των Μέσων Ατομικής Προστασίας στους διανομείς , και τα καταφέραμε! ώστε σήμερα όλοι οι διανομείς ανεξάρτητα τη σχέση εργασίας που έχουν να δικαιούνται κράνος ασφαλές, μπουφάν μηχανής , παντελόνι μηχανής , ειδικές μπότες με έξοδα αποκλειστικά του εργοδότη πράγματα που μέχρι σήμερα φάνταζαν απίθανα σε όσους το λέγαμε.

Παρά τις δυσκολίες στην οργάνωση , παρά τα λίγα μέλη που είχαμε στην εταιρεία WOLT με πλήρη εμπιστοσύνη στους διανομείς και ιδιαίτερα στους συναδέλφους μετανάστες , συμβάλλαμε στην καθοδήγηση του αγώνα , στην διαμόρφωση σωστών αιτημάτων και το πιο σημαντικό στο να οργανωθούν τεράστιες απεργιακές κινητοποιήσεις μέσα από συλλογικές αποφάσεις και τη συμμετοχή στην οργάνωση τους από δεκάδες συναδέλφους μέσα από γενικές συνελεύσεις και απεργιακές επιτροπές, σε αντίθεση με άλλα σωματεία διανομέων όπου είτε προσπάθησαν να αποπροσανατολίσουν τον αγώνα είτε απλά έμειναν στη καλύτερη παρατηρητές.

Καταφέραμε σε πολλά μικρά και μεγάλα μαγαζιά εστίασης να καταβληθούν δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, οι τριετίες για όσους δικαιούνται, να μπουν όλα τα ένσημα , να εφαρμοστεί έστω και αυτή η σύμβαση που υπάρχει, όπως έγινε στα μικρά επισιτιστικά στο Κουκάκι αλλά και σε μεγαλύτερα στα Βόρεια Προάστια, στα GOODY’S και αλλού. Πραγματοποιήσαμε κοινούς ελέγχους με την επιθεώρηση εργασίας, επιμένοντας στο να τιμωρηθούν όλοι όσοι καταπατούν τα δικαιώματα μας.   Να καταβληθούν απλήρωτα μεροκάματα , να σταματήσει κάθε είδους εργοδοτικής βίας , όπως στο BALTAZAR όπου η εργοδοσία για να γλιτώσει τον έλεγχο από την επιθεώρηση κλείδωσε σε ένα δωμάτιο τους εργαζόμενους, χωρίς βέβαια να λογαριάζει τα μέλη του συνδικάτου που την έσπασαν και με αποφασιστικότητα απάντησαν στην εργοδοσία με άμεση παρέμβαση της διοίκησης του συνδικάτου. Κάναμε προσπάθεια να μεγαλώσει το συνδικάτο μέσα στα μεγάλα κέτερινγκ και τις αλυσίδες εστίασης , να φτιαχτούν νέα επιχειρησιακά σωματεία και σωματειακές επιτροπές, να συνδεθούν με τη προσπάθεια να λειτουργήσουν τα παραρτήματα μας στους μεγάλους δήμους της Αττικής.

Οργανώσαμε εκατοντάδες περιοδείες , συσκέψεις , δεκάδες γενικές συνελεύσεις μέσα σε χώρους δουλειάς. Πρωτοστατήσαμε στην ενημέρωση των συναδέλφων , ιδιαίτερα των νέων σε ηλικία και των μεταναστών κάνοντας πολλές νέες εγγραφές στο συνδικάτο αλλά  και βήματα  όσο αφορά την παρουσία μας μέσα στους χώρους δουλειάς , στις γειτονιές αλλά και α στο διαδίκτυο. Μεταφράσαμε πολλές από τι ανακοινώσεις μας στα αγγλικά στα ουρντού , στα αραβικά για την ακόμα καλύτερη και ίση ενημέρωση όλων.

Ταυτόχρονα καταφέραμε και οργανώσαμε  συναυλίες με πολλούς καλλιτέχνες και ιδιαίτερα νέους και συναδέλφους στο κλάδο. Με πολλούς που γράφουν ρίμες εκφράζοντας σε λίγους στόχους τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς , αλλά και τους αγώνες , την αμφισβήτηση. Είναι οι συνάδελφοί με τη ραπ μουσική που μας βοήθησαν ώστε το συνδικάτο να ενισχύεται και πολιτιστικά και οικονομικά και τους ευχαριστούμε πολύ και από αυτή τη συνέλευση. 

Το ερώτημα είναι φτάνουν όλα αυτά που έγιναν για να αλλάξει η κατάσταση ; Τι άλλο μπορεί να γίνει , πιο είναι το βασικό συμπέρασμα;

Η απάντηση είναι ότι σίγουρα δε φτάνουν. Σίγουρα πρέπει όλοι μας να γίνουμε καλύτεροι οργανωτές , ιδιαίτερα όσοι είμαστε εκλεγμένοι σε διοικητικά συμβούλια είτε της κεντρικής διοίκησης , είτε των παραρτημάτων είτε των επιχειρησιακών σωματείων. Να γίνουμε ακόμα πιο μεθοδικοί και πρακτικοί στη δουλειά μας , να λύσουμε όσες ακόμα εκκρεμότητες έχουμε στην οργάνωση της δουλειάς. Δεν τα κάναμε όλα καλά. Κυρίως γιατί και εμείς αναμετριόμαστε με τις δυσκολίες της δουλειάς, της οικογένειας , της επιβίωσης. Για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που μας βάζει το κράτος και η εργοδοσία , πρέπει να ξεπεράσουμε πολλές φορές και τον εαυτό μας . Η μεγαλύτερη αδυναμία μας ήταν να δουλέψουν τα παραρτήματα μας. Για αυτό και σήμερα θέλουμε να επικυρώσουμε την απόφαση μας ώστε να πάμε σε αναδιάταξη τους , ακολουθώντας τη διαδικασία του καταστατικού μας. Να προχωρήσουμε σε αρχαιρεσίες μόνο στο Πειραιά και τα Μεσόγεια και στη συνέχεια να αποφασίσει η νέα κεντρική διοίκηση για την ανασυγκρότηση τους. Να προχωρήσουμε στη συγκρότηση επιτροπών για τη στήριξη των συναδέλφων μεταναστών , για τα δικαιώματα των γυναικών.

Αυτό όμως που πρέπει άμεσα να γίνει είναι να γίνουμε όλοι εμείς κι ακόμα περισσότεροι, φορείς , διακινητές της ιδέας του συλλογικού αγώνα και της σύγκρουσης με αυτή τη κατάσταση. Να διαδώσουμε την δύναμη του συλλογικού αγώνα , την προοπτική της νίκης!   Ο καθένας από εμάς να είναι ένας μαχητής μια μαχήτρια μέσα στους χώρους δουλειάς , τα μάτια και τα αυτιά του συνδικάτου. Για να μην πέφτει τίποτα κάτω , να φτάνουμε παντού. Ξέρουμε ότι πολλοί συνάδελφοι ακόμα δεν το έχουν πάρει απόφαση. Άλλοι φοβούνται, άλλοι δε το πιστεύουν ακόμα. Η ίδια η ζωή όμως , η κατάσταση που ζούμε , το μέλλον που επιφυλάσσεται στα παιδιά μας , μας οδηγούν στο μονόδρομο του αγώνα. Άλλωστε δεν είμαστε μόνοι μας, εκατοντάδες , χιλιάδες συνάδελφοι και από άλλους κλάδους κάνουν σήμερα αυτή την επιλογή. Ιδιαίτερα μέσα σε δύσκολους κλάδους όπως στα Ναυπηγεία, στο λιμάνι, στα εργοστάσια τροφίμων , στη ΛΑΡΚΟ, στα χωράφια οι εργάτες γης, στα εμπορομάγαζα και τα σούπερ μάρκετ, οι καλλιτέχνες. Η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται ανάμεσα μας είναι σημαντική και μπορεί να αποτελέσει όπλο .   Παίρνουμε θάρρος και αισιοδοξία βλέποντας τις συναρπαστικές εικόνες και ζώντας από κοντά την έμπρακτη αλληλεγγύη που δόθηκε από τα συνδικάτα στο λαό της Θεσσαλίας , στον Έβρο , βρισκόμενοι μαζί στη μάχη για να σωθεί το βιός που με τόσο κόπο και ιδρώτα είχε αποκτηθεί.

Παίρνουμε θάρρος από τις εικόνες των μεγάλων απεργιών στη Γαλλία , μέσα στα πυρηνικά εργοστάσια , στα εργοστάσια ενέργειας, με εκατομμύρια εργαζόμενους στο δρόμο. Χαιρόμαστε και αντλούμε πείρα για το μεγάλο βαθμό οργάνωσης και προετοιμασίας των συναδέλφων μας στο Λας Βέγκας ΤΩΝ ΗΠΑ όπου 60.000 εργαζόμενοι στον επισιτισμό ετοιμάζονται για μία από τις μεγαλύτερες απεργίες των τελευταίων χρόνων διεκδικώντας συλλογική σύμβαση, τους συναδέλφους στα Starbucks όπου έφτιαξαν το δικό τους σωματείο, τους εργαζόμενους στην AMAZON,  . Τους διανομείς της Τουρκίας , της Κύπρου που βγήκαν στο δρόμο . Των εργαζομένων στην Ιταλία , στην Βρετανία και σε άλλες μεγάλες χώρες . Τους στέλνουμε και από αυτή τη γενική μας συνέλευση την αλληλεγγύη μας , είμαστε μαζί τους , για μας είναι ήδη νικητές!

Ένα είναι λοιπόν το βασικό συμπέρασμα , ότι ο αγώνας που κάνουμε δε πάει χαμένος. Δεν έχει κριθεί ακόμα , δεν έχουμε φτάσει στη τελευταία μάχη, έχουμε πολλές ακόμα. Δεν αφορά μόνο εμάς τους εργαζόμενους του κλάδου μας , αλλά όλους τους εργαζόμενους της Αττικής , της Ελλάδας και όλου του κόσμου. Όσο η οργάνωση μας θα γίνεται μεγαλύτερη , όσο το συνδικάτο θα έχει μέλη και οργάνωση στους μεγάλους χώρους δουλειάς ,τόσο θα δυναμώνουμε , θα φτιάχνονται νέα επιχειρησιακά σωματεία, θα φεύγουν οι εργοδοτικοί και θα αναλαμβάνουμε εμείς τις διοικήσεις.  Όσο  θα στοχεύουμε στο πραγματικό αντίπαλο που είναι το κράτος οι εργοδότες και τα τσιράκια τους , τόσο θα διαμορφώνουμε προϋποθέσεις για νίκες.

Για αυτό σας καλούμε και μέσα από αυτή τη γενική συνέλευση να επικυρώσουμε για άλλη μια φορά τη σωστή επιλογή του συνδικάτου μας να είναι από τους ιδρυτές του ΠΑΜΕ, του πανεργατικού μετώπου που αποτελεί σήμερα το μοναδικό οργανωτή , συντονιστή δυναμικών και αποφασιστικών αγώνων . Να επικυρώσουμε την δράση του συνδικάτου μας ως το συντονιστή όλων των επιχειρησιακών σωματείων στο κλάδο μας στην Αττική και τη πρωτοβουλία που παίρνουμε μαζί με άλλα συνδικάτα στις υπόλοιπες περιοχές για κοινή δράση.

Να αποφασίσουμε σήμερα ότι συνεχίζουμε τον αγώνα ώστε το συνδικάτο να παραμείνει σε αυτή τη κατεύθυνση , έχοντας στο τιμόνι αυτούς που το κράτησαν και το οδήγησαν μέχρι εδώ, αυτούς που ήταν πλειοψηφία στην απερχόμενη διοίκηση. Ότι θα αυξήσουμε τη συμμετοχή στις εκλογές του συνδικάτου σε ακόμα μεγαλύτερα νούμερα από τη προηγούμενη που ήταν 3078. Αυτό θα γίνει ανά χώρο δουλειάς και συνοικία.

Για να συνεχιστεί ο αγώνας με βάση το πλαίσιο των αιτημάτων μας όπως έχει αποφασιστεί από τις γενικές συνελεύσεις:

Για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας που θα κατοχυρώνουν ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς που θα κατοχυρώνουν το 5ημερο το 8ωρο , μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας, μέτρα για την μητρότητα. Για να σταματήσει το καθεστώς των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, οι εργολαβίες και τα σκλαβοπάζαρα.  Για να ενταχτούν οι διανομεί , οι μάγειρες και οι καμαριέρες στα ΒΑΕ. Να επανέλθει το ΕΦΑΠΑΞ στην 20ετία για τους ξενοδοχοϋπάλληλους και να εφαρμοστεί και στον επισιτισμό. Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμο , να μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης».